Gmina Mińsk Mazowiecki miejsce z przyszłością

Każde Zwierzę Wymaga Humanitarnego Traktowania

Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt przez „humanitarne traktowanie zwierząt” - rozumie się traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę;

W ustawie o ochronie zwierząt uściślono również takie pojęcia jak:

„okrutnych metodach w chowie lub hodowli zwierząt” - rozumie się przez to działania lub zaniechania człowieka prowadzące w sposób oczywisty do zmian patologicznych w organizmie zwierzęcia (somatycznych lub psychicznych), zwłaszcza w postaci skutków znoszenia dotkliwego bólu, przymuszania do określonego zachowania się (uległości) głodem, pragnieniem, działaniem prądu elektrycznego (z wyjątkiem używania pastuchów elektrycznych, treserów oraz urządzeń elektrycznych służących do przepędu zwierząt) bądź innymi zabiegami tego rodzaju, w szczególności karmienie i pojenie zwierząt przemocą;

„okrutnym traktowaniu” - rozumie się przez to wymienione w ustawie przypadki znęcania się nad zwierzętami oraz inne postępowanie właściciela bądź innej osoby, prowadzące do skutków porównywalnych ze skutkami znęcania się;

„przeciążaniu zwierząt” - rozumie się przez to zmuszanie do nadmiernego wysiłku energetycznego, nieodpowiadającego możliwościom kondycyjnym zwierzęcia ze względu na jego stan fizyczny i zdrowotny;

„rażącym zaniedbaniu” - rozumie się przez to drastyczne odstępstwo od określonych w ustawie norm postępowania ze zwierzęciem, a w szczególności w zakresie utrzymywania zwierzęcia w stanie zagłodzenia, brudu, nieleczonej choroby, w niewłaściwym pomieszczeniu i nadmiernej ciasnocie;

„szczególnym okrucieństwie” - rozumie się przez to przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością form i metod, a zwłaszcza działanie w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania;

W myśl ustawy o ochronie zwierząt przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:

• umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie);
• znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie;
• używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból;
• bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn;
• przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;
• transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;
• używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć;
• dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;
• złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;
• utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;
• porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;
• stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt;
• organizowanie walk zwierząt;
• obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia);
• wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu;
• transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dostatecznej ilości wody umożliwiającej oddychanie; utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.

Zgodnie z art. 35 ust. 1a ww. ustawy kto znęca się nad zwierzęciem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

OBOWIĄZKI UTRZYMUJĄCEGO ZWIERZĘ DOMOWE

ZE WZGLĘDU NA ZIMĘ I MROZY PRZYPOMINAMY O OBOWIĄZKACH WŁAŚCICIELI WZGLĘDEM SWOICH ZWIERZĄT.

Zgodnie z art. 9 ustawy o ochronie zwierząt, kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody.

Zabrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m.

Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9 ustawy podlega karze aresztu albo grzywny. 

Pamiętajmy, każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

WŁAŚCIWY DOZÓR NAD ZWIERZĘTAMI

Apelujemy do wszystkich właścicieli psów o należyty ich  dozór. Często psy poruszające się bez właściwej opieki i kontroli właściciela, podbiegają do dzieci powodując ich zagrożenie. Prosimy o nie lekceważenie obowiązków wynikających z przepisów prawa, w tym Regulaminu utrzymania czystości i porządku dla Gminy Brenna - zwierzęta domowe utrzymywane na terenie nieruchomości muszą zostać zabezpieczone przed opuszczeniem tej nieruchomości. Nadto posiadanie zwierząt domowych nie może stanowić zagrożenia bezpieczeństwa.

Zwracam także uwagę, iż psy „łagodne, przyjazne i małe”  także powodują strach u dzieci, dlatego odwołuje się do rozsądku właścicieli i zapewnienia odpowiedniego nadzoru nad posiadanymi zwierzętami.

Zgodnie z przepisami za niezachowanie środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia, właściciel podlega karze grzywny.

ZALETY STERYLIZACJI I KASTARCJI ZWIERZĄT

Mając na uwadze zapobieganie nadmiernemu i niekontrolowanemu wzrostowi populacji bezdomnych zwierząt, zachęcamy właścicieli psów i kotów do sterylizacji i kastracji swoich pupili. Następstwem niekontrolowanego przyrostu zwierząt są bowiem najczęściej wałęsające się watahy psów, które stwarzają zagrożenie, a także przepełnione schroniska.

Wśród zalet sterylizacji możemy wymienić:

• u zwierząt poddanych tym zabiegom zmniejsza się niekontrolowana agresja,
• nie znaczą terenu,
• znacznie rzadziej uciekają, są mniej agresywne,
• nie dochodzi do nieplanowanych ciąż i pojawiania się niechcianych kociąt czy szczeniąt,
• zauważyć można większe przywiązanie do właścicieli,
• sterylizacja zapobiega wystąpieniu tzw. ciąży urojonej,
• sterylizacja eliminuje lub zmniejsza ryzyko wystąpienia groźnych dla życia schorzeń układu rozrodczego.

Sterylizacja jest zabiegiem przeprowadzanym przez lekarza weterynarii z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa, więc nie powinniśmy się jej obawiać. Warto także  zastanowić się, czy każde spośród urodzonych w naszym gospodarstwie czworonogów znajdzie nowy dom…

RASY PSÓW UZNANYCH ZA NIEBEZPIECZNE

Wykaz ras psów uznawanych za agresywne obejmuje następujące rasy psów* :

    1)    amerykański pit bull terrier;
    2)    pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin);
    3)    buldog amerykański;
    4)    dog argentyński;
    5)    pies kanaryjski (Perro de Presa Canario);
    6)    tosa inu;
    7)    rottweiler;
    8)    akbash dog;
    9)    anatolian karabash;
    10)    moskiewski stróżujący;
    11)    owczarek kaukaski.
* zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz. U. z 2003 r. Nr 77 poz. 687)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt ( tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 856 z późn. zm.) prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.

ŚWIADOME NABYWANIE

Przyszli właściciele psów muszą sobie uświadomić, że nabywając psa biorą na siebie bardzo poważne i długotrwałe zobowiązanie. Nowy członek rodziny będzie do niej należeć przeciętnie 10-15 lat i będzie całkowicie zależny od właściciela. Pies bardziej przywiązuje się do człowieka niż inne zwierzęta domowe. Chce być zawsze w swoim stadzie, tzn. wśród swoich ludzi. Jeżeli ktoś pracuje zawodowo i mieszka sam i miałby pozostawiać psa samego w mieszkaniu na 8 lub więcej godzin dziennie, to powinien zrezygnować z nabycia psa, chyba że znajdzie jakąś odpowiedzialną, godną zaufania osobę, która będzie wyprowadzała zwierzę co dzień na spacer. Oczywiście sam właściciel wychodziłby z psem przed pracą i po powrocie na długi spacer wieczorem. Kiedy jesteśmy w domu, także powinniśmy zajmować się intensywnie psem i pozwolić mu brać udział w naszym życiu.
Jeżeli mamy przestronny ogród, to z pewnością pies może przebywać tam w ciągu dnia na specjalnie przygotowanym wybiegu. Nie jest to jednak idealne rozwiązanie, gdyż będzie on czuł się opuszczony wskutek braku bezpośredniego kontaktu z rodziną(…).

Dostateczna ilość czasu na zajmowanie się psem nie jest jedynym warunkiem koniecznym do rozsądnego wychowania psa. Co najmniej tak samo ważna jest konsekwencja w obchodzeniu się z nim. Częste zmiany wymagań w stosunku do psa nie tylko nie pozwolą go dobrze wychować, ale nawet mogą go doprowadzić do obłędu. Potrzebuje on swojego ludzkiego przewodnika, który by go prowadził i kierował nim oraz przekazał mu, co powinien czynić, a czego mu nie wolno. Nawet najbardziej inteligentny i chętny pies potrzebuje wychowania, czasu i dyscypliny.

Pies nie tylko wnosi do domu radość, ale wymaga dużo odpowiedzialności i pracy. Przed nabyciem go trzeba sobie to wszystko przemyśleć. Kto odczuwa nieprzezwyciężoną niechęć do jakiegokolwiek wychowywania i odpowiedzialności, powinien zrezygnować z kupowania psa.
Psy mają dobre wyczucie czasu i szybko przyzwyczajają się do określonego porządku dnia. Jeżeli przez dłuższy czas zawsze o 17.00 wychodzimy na spacer z psem, to po pewnym czasie on sam przyniesie nam smycz około tej godziny i będzie domagał się spaceru. Jeżeli nie jest się zwolennikiem uregulowanego trybu życia, to od początku należy unikać stałej pory spacerów.

Czego oczekiwać od psa?

Motywy nabycia psa bywają bardzo różne. Osoba posiadająca dom z ogrodem może życzyć sobie odpowiedzialnego stróża, obrońcy rodziny i terenu. Osoba samotna chciałaby mieć bliską duszę, rodzina zaś szuka wesołego towarzysza zabaw dla dzieci. Wielbiciele wędrówek oczekują niezmordowanego kompana na swoje wyprawy. Wszystkie te życzenia pies może spełnić: może być pocieszycielem, pomocnikiem, przyjacielem, towarzyszem i obrońcą. Musi się tylko nauczyć, czego się od niego oczekuje i oczywiście mieć niezbędne fizyczne predyspozycje.

Dlatego musimy przed wyborem psa uzmysłowić sobie, czego się po nim spodziewamy, zwłaszcza jeżeli nasza rodzina liczy sobie kilka osób.
Dzieci chciałyby mieć pełnego temperamentu, wesołego towarzysza zabaw, matka marzy o spokojnym, zrównoważonym towarzyszu popołudniowych spacerów, ojciec zaś życzyłby sobie potężnego, ostrego psa stróżującego. Zgoda wszystkich w rodzinie co do tego, jakiego psa chcieliby mieć, jest bardzo ważna. Wymaga to zawarcia pewnego kompromisu, aby psa akceptowali wszyscy członkowie rodziny.

Zgodność musi panować także w wychowywaniu. Już zawczasu trzeba uzgodnić, co psu wolno, a czego nie. Żaden pies nie zrozumie, dlaczego raz jest chwalony, a innym razem karcony za obszczekiwanie gości. Nie zrozumie także tego, że dzieci pozwalają mu wskakiwać na kanapę, a matka się na niego gniewa. Pies chciałby wszystko robić dobrze! Decydująca więc dla harmonijnego współżycia z psem jest zgoda całej rodziny na określony sposób wychowania zwierzęcia. Ważne jest też, żeby każdy członek rodziny rzeczywiście chciał mieć psa, gdyż ten odczuwa akceptację lub jej brak bardzo dobrze.

Źródło: Johannes Werner „Pies w rodzinie”, Multico Oficyna Wydawnicza Warszawa 2000